“Dokuz Yunus seslenir gönül dağlarımızdan
Gül üstüne türküler söyleşir kuşlarımız!
Sancaklar yükselirken destan çağlarımızdan,
Su gibi akar gider dimdik yokuşlarımız!”

Yunusun özü sevgi duası sözü sevgi
Sevgiyle yoğruldu hep yürek mayalarımız
Yanıp da kül olduğu yürekte közü sevgi
Sevgiyle ufalanır en sert kayalarımız.

Oğuzun oylağında gönüllere konan kuş
Gecenin nur salkımı Asya’dan doğan ışık
Yayıldıkça cihana karanlıkları boğmuş
Her kıta ona teslim , her yürek ona aşık.

Zaman uyur adeta, rüzgar geride kalır
Türkmen ilinden gelir dörtnala taylarımız
Şol Cennetin bağından sevgi gülünü alır
Kutsal hedefe doğru gerilir yaylarımız.

Yunusun deryasında yunan gönüle selam
Selam olsun Yunusca; Hu! dokuz kere Ya Hu!
Yurdun her köşesinde açılan güle selam
Hu Allah der zikreder,mutlak her zerre Ya Hu!


Miyaser GÜLŞEN