AH ANNEMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Hemen yakınımızda annesini kaybeden Ayşe adında 12 yaşında bir kız çocuğu vardı.Annesini çok erken kalp krizinden kaybetmişti.Babası daha 2 sene geçmeden yeniden evlendi..Sürekli döverdi çocuğu..Kaç kere uyardık kızdık mahalleli olarak. Ama baş edemedik.Kızcağız çok içine kapalıydı..Bayram sabahı kendini asmış. Bu bayram bana da bayram değil artık.. Allahım kimseyi annesiz bırakmasın. Bu şiir Ayşe’yedir. Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun yavrucağın. Sensizlik vururken gönül camıma Yalnızlığı deştim dağladım anne Yarasalar eşlik etti gamıma Ben bu bayramda da ağladım anne Şeker tutan eller gülücük saçtı Dudağım utandı oradan kaçtı. Senin elin uzak sevemez beni Hasreti hasrete ekler gözlerim Kim görmüş ateşsiz duman tüteni Yangındı köz oldu şimdi sözlerim Kuru gözlerimde yaş mı ararsın Dur bekle hele sen hava kararsın. Kapı kapı gezen çocuk olsaydım Dursaydım kapında son durak diye Kar mendil içinde para bulsaydım Anneden evlada eski hediye Sürseydim yüzüme elin terini Başka koku almaz onun yerini. Şimdi esen yele adını yazdım Anne diyen dilim suskunca bekler Bir mezar yanına elimle kazdım Bak nefes sıklaşır zamansız tekler Kalp denilen neki sensiz atmıyor Yetim Ayşe sözü artık batmıyor. Babam da el oldu yeni kadınla Arada sırada beni dövüyor Avunmak istesem senin adınla Unut onu diyor hatta sövüyor Urganı boynuma bağladım anne Gözümün yaşıyla yağladım anne. Ayvazım DENİZ |
An'kara ayazı gibidir, Annesizlik!