SimyacıÇorak topraklara ekmişim tohumlarımı , Ne gül bitti ne diken. yine de umutla yeryüzünde ellerimi açmışken, Rüzgâr bir öğüt fısıldadı kulağıma derinden. ’’ Diyordu ki ’’ elinde ne varsa , Bunlar senin hazinen, Söyle simyacı ruhuna yaratsın hayatını yeniden. Biraz şaşkın biraz ürkek biraz uykulu ben, Uyanmaya başladım ruhumdaki ışıkla aniden. Konuşanlara artık kulağım sağır, Aşk sarhoşu yüreğim şimdi istediğin kadar bağır. |