kış ezgisisen, sık sık köşe değiştirirken sokakta bir sonbahar yaprağı dolduruyor yokluğunu, sen, çekip giderken boşluğa, bir sonbahar yaprağı dalından düşüyor. ilk rüzgar yalarken tenimi sesin kulağıma doluyor. bir notası eksik ritüelin son paragraf boşluğundasın sen yağarken kar, aldırmadan örtüyor seni altta kalıyorsun, kayboluyorsun... çamur bulaşıyor ayaklarıma, dolanıyor sevdiğin şiiri, şairin "sen giderken ben" diye başlayan, takılıp düşüyorum ve kirliliğimi lodos yıkıyor. sen, varken camımda patlıyor en deli fırtınalar ve bir son bahar yaprağı mührü oluyor gidişinin hülyalarım kana bulanırken en yalın hatıraların eşliğinde çalınıyor ölüm marşın ve sen, hala aklımdasın sevgili... k.z. |
yağarken kar, aldırmadan örtüyor seni
altta kalıyorsun, kayboluyorsun...
Merhabalar...
İçten bir ezgi kaldı kulaklarımız da derinliği, düşüncesi hoş dizeler.
Tebriklerim ve beğenimle.
Sevgi ve saygı sizinle olsun.
Şiirle…