İçimdeki Sokak
Sarhoş;
Akşama sardı duygularını, Zamanın hüznünü Okudukça parke taşlarından. Bir direk, Loş ışık Ve kararmış aydınlık. Yol değil bu; Sokak. ‘Terk etme’ dedi,’Beni’ Ağlayarak. Bu ıssız sokak, Sarhoşlarındır. Ancak duygu selinde sallananlar sığınacak Sevgiler sarhoşa; Acılarla yürürken aydınlığa. Dosttur her materyal. Karanlığın gizemli sırlarına Karışsa da cismi, Aydınlıktır içi. Seni sevdi Ey sokak; Seni bildi. 13-07-19871 hOça |