Kirve...!
Ah edip ağlama,sen de ben gibi
Mevlam korur,gurbet elde garibi Elbette mazlumun,vardır sahibi Söz`de yorulmuşum,yorgunum Kirve! Felek kırdı, kanadımı kolumu Bir zülfü siyaha,verdim solumu Haramiler kesti,dağda yolumu Düz`de yorulmuşum,yorgunum Kirve! Çok çektim bu zalim, gurbet elinden Dost bildiğim zehir,aktı dilinden Dertsiz ne anlarki,dertli halinden Öz`de yorulmuşum,yorgunum Kirve! Gençliğimde dağı,taşı delerdim Acı bilmez,vara yoğa gülerdim Güç bitti takadı,yıllara verdim Diz`de yorulmuşum,yorgunum Kirve! İçime mıhlandı,bir nazlı bakış Attı düğümleri,işledi nakış Mevsimsiz kalmışım,her gün kara kış Yaz`da yorulmuşum,yorgunum Kirve! Birde kara sevda ,büktü belimi Deli gönül, divanemi,delimi Nazlı yar gelipte,tutsa elimi Köz`de yorulmuşum,yorgunum Kirve! Ozan Karapece |
karapece tarafından 7/13/2015 2:13:56 AM zamanında düzenlenmiştir.