Çocuk kalsaydım
Bir uçurum kenarında
başlamışken tüm umutlarım Bir uçurumla son mu buldu hayata bakış açım Bir oyuna mı kurban gitmişti yoksa tüm duygularım Yargılamıyorum kimseyi en büyük cezayı hep kendim verdim kendime Bazende kendi elimle geçirmiştim imleği boğazıma Geriden izlemekle kaldım zoruma giden her şeye sustum Sustum Sustum sustukça canım daha çok yandı Kaçtım çoğu zaman içimde anlamını bilemediğim savaşlar vardı Kendime hiç yakıştıramadığım bir kılığamı bürünmüştüm Yıkıla yıkıla kendimi çıkmazlarda buluyordum Nefes almak bile zor geliyordu bazen Çok zalimdi hayat bana hiç adil davranmadı Belkide herkes aynıydı bilmiyorum Bazen salıncakta sallanmayı oraya buraya koşturmayı koştururken çamurlarda yuvarlanıp üzerimin kirlenmesi dizlerimin kanamasını ne kadar çok isterdim çocuk kalmayı yada hiç doğmamayı Meryem Alhan |