Belki böylesi daha iyi

tek bir söz söylemeden
düğümlenmiş suskunluğunla
gecenin koyu girdabını
boynuna alarak
Ve arkanda gölge bırakarak
binlerce kez elinden ne çektiğin
kapının son ışığını kapatmadan
çekip gitmen

belki de böylesi daha iyi

Uyumadığım saatler öncesiydi
paylaşımların ödendi faturalarını
topluyordum sükunetle

Bir fotoğraf geçti elime
siyah beyaz zamanlardan kalma

Saçlar 90’lı yılların başları
ilhamıyla dalgalanmış

Gözler ve kaşlar siyah kelebek misali
tokalarla çekici tutturulmuş

Yüzünde beyaz bir gülümseme
tıpkı bana benzeyen bir kadın
o yıllarda tüm kadınlar matruşka
ansızın gözlüğüme uzandım taktım
ve ince/ince/incel(e)dim fotoğrafı
yılların büyülü sarı ışığı üzerinde
Ve çay lekesi dudağında kahve

UNUTAMADIM tebessümü içiyor
Oysa ben hiç öyle gülümsememiştim… ki