Olmasaydı Şu Ölmekİçimin âyinesi değildi gülen yüzüm Kamufle gayesiyle tebessüme sığındım Gidecek ne yolum var, ne de çıkacak düzüm Olmazın eşiğine terk edilen yığındım Önce hâl-hatır sorup gönlüme meylettiler Sonra sitemkâr oldum ağzımı açtığımda Üzülür gibi yapıp, yan çizip de gittiler Bir kez daha yunuldum zamansız gelen gamda Kim bilir kimler vardı, aklını meşgul eden Dost kenarda durmalı, tükense de mecali Ben kimim ki, nezdinde yer tutayım haybeden Derken, külliyen yalan resmettim bedbaht hâli Yörüngene mıhlanmak değilse de niyetim Yokluğuna, bir sebep göster bana ne olur Demir attın gönlüme, bağlandı basiretim Bu muydu, huzuruma mâni dediğin kusur Ne düşünürsen düşün gönlümde yerin bâki Kolay mı, anıları öyle bir anda silmek Unutmayı aklıma dahi getirmem, ta ki Günün birinde hani, olmasaydı şu ölmek….. NÜS |