Taksiratın veraseti...yine tek başımayım tek taksiratın veraseti gibi.. yok mu şu gece denen illet alıp beni götüren yalnızlığın ücra köşelerine karanlığa inat.. aldanmamak gerek yanan ışıkların loşluğuna kondursa da bir öpücük bir şamar gibi yokluğuna.. aldanmamak gerek ama nerde başka bir imkan, dökülürken gözler Berlin sokaklarına hasretliğe bin çekerek.. ama nerde ah bir bilsem o yolculuğa çıkmam mı sanıyorsun koca bir şehir bırakmak istemese de.. aslında kalabalıklar bomboş arasında kaybolan can ruhta mechul.. ne sen bilirsin ne de o, aslında yaşamak gerek iliklere kadar, anlamak anlıyabilmek için yoklukta ki varlığı, tepelenirken içerde kendi kendine, sanki bir faydası olacakmış gibi ne duyan var ne de gören ceremesini çekmekten gayrı... (Berlin,26.06.2015) Talat Özgen |