Dün, akşama doğru geldi haberin
Senin için yandım, tüttüm dün gece
Belki yoktu ama tığın, teberin
Darağcına kendim gittim dün gece

Usulca gözyaşı döktüm akşama
Yıkıldım, gark oldum kedere gama
Derdimi kimseye açmadım ama
Kendime isyanlar ettim dün gece

Saatler durdukça zaman eridi
Boş beynimi fırtınalar bürüdü
Sanki dünya üzerime yürüdü
Ateş zincirini tuttum dün gece

Güzelliğin insanüstü bir şeydi
Çarpıldım bir anda! Bu tılsım neydi?
Hayalin aylarca içimi yedi
Kurtuldum dedikçe battım dün gece

Görse beni kıskanırdı Şam, Yemen
Sensizlik içinde kayboldum hemen
Benlik duygusunu sildim tamamen
Ruhumu pazarda sattım dün gece

Doğan güneşlerle çilem bitmedi
Karanlık dünyamdan çıkıp gitmedi
Aşkını yenmeye gücüm yetmedi
Divane gönlüme çattım dün gece

Gıptayla bakarken gökte kuşlara
Hasretlerin itti beni kışlara
Akılsız başımı vurdum taşlara
Kendimi kendimden attım dün gece

Ben seni başıma belamı buldum?
Daha yeşermeden sararıp soldum
İşte hayalinin esiri oldum
Gönlünün hapsinde yattım dün gece

Zaman yıllarıma karargâh kurdu
Saniyeler ellerimde can verdi
Tek vakit içinde kederi, derdi
Her türlü acıyı tattım dün gece

Seyman’ın yüreği bir açık pazar
Sensiz buralarda ölse ne yazar
Aklı darmadağın savrulur tozar
Mecnun’un göçüne kattım dün gece

18 Haziran 2007-Bolu

Kul Seymani

Ömer Kara