NEYLEYİM MEYHANEYİ...Doldur doldur sun güzelim, dudağından peymâneyi, Sen, bûsenle sarhoş eyle, neyleyim ben meyhâneyi. Gelen vurmuş, giden vurmuş, harâbata dönmüş garip, Gel, handenle teskin eyle mahzûn kalb-i virâneyi. Nâr-ı sevdâ olup girdin, sol böğrümün az üstüne, Şimdi zâlim, bin işveyle nâz eylersin nâz üstüne. Düşür de gel, kızıl zülfün, aah, o elâ göz üstüne; Bir kez daha sana vurgun, mecnun kıl ben dîvâneyi... Sen canımsın, cânanımsın, bil ki sevgim pek derindir, Sevdâm senin, gönlüm senin, gayrı ömrüm hep senindir.. Ben, nûrunun esîriyim, aç, sînende yak, sevindir, Aşk odunda yanmak için çırpınan bu pervâneyi... Ünal Beşkese SİZCE BU |
okuyan her yüreği mıknatıs gibi çekiyor kendine. İnsan şiirlerinize âşık oluyor.
Sevgi anlatılır, derinliği kelimelere dökülebilir. Sizin şiirleriniz, bunların çok üstünde
insanı sevdâ girdaplarına çekiyor âdetâ. Okuyan yürekler, bu şiirlerde yaşamak istiyor.
Sizi, yüreğinizi, ve o harika kaleminizi bir kere daha yürekten kutluyorum. Saygılarımla...