Hiç rüyalarıma gelmedin baba,
Yol çok mu uzun?
Oradan buraya, çok mu dikenli, çetrefilli,
Ya da rahatın yerinde, ondan gelmiyorsun besbelli...

Bir kere seni görmek ne güzel olurdu oysa,
Rüya da bile olsa...
Bana kızmalarını bile özler oldum biliyor musun?
Söylediğin şeyler hep kulağımızda,
Zaman zaman aklıma geliyor...

Belki çok süper evlatlar değildik ama,
Kötü de değildik baba,
Senin kadar akıllı değildik belki,
Ama bak namerde muhtaç olmadık,
Kendi yağımızla kavruluyoruz...
Vatanımıza sevgiden, akrabalarımıza ilgiden,
Senin gibi, biz de ayrı durmadık...
Fakirleri, muhtaçları yine gözetiyoruz,
Aynen senin yaptığın gibi...

İşleri sorma, ne iyi ne kötü...
Senden sonra, memleket çok badireler atlattı,
Saçma sapan olaylar ve insanlar,
Ülkemizi ve insanları sinirden çatlattı...

Hiç rüyalarıma gelmedin baba;
Yoksa benden habersiz, annemin, oğlumun,
Kardeşimin rüyalarına geliyorsun da,
Bir benimkine mi gelmiyorsun?

Dedem ile dünya da ortaktınız,
Ahirette de ortak oldunuz ne güzel.
Arkandan kötü konuşanları hiç duymadık baba,
Biraz da göğsümüz kabarıyor,
Ne yalan söyleyeyim bunlardan...
İstanbul’da ki meslektaşlarımız, akranların,
Hâlâ senden övgüyle bahsediyor,
Bunca sene geçmesine rağmen.
Biz de nasipleniyoruz, o zamanlar oluşturduğun,
İtibar ve güvenden.
Senin yüzü suyun hürmetine,
Senetsiz sepetsiz mal gönderiyorlar, sağ olsunlar;
Biz de seni utandırmıyoruz bil ki...

Hiç rüyalarıma gelmedin baba,
Biliyorum ki;
Hiç bir şey götürmedin oralara,
Amellerinden başka,
Yıllar sonra da olsa, sana bu satırları,
Yazmak nasipmiş, geldi yüreğim aşka...