Ders kitaplarının arasında
Gizli gizli okuduğumuz Red Kitlerden
Teksas Tommikslerden yazılıda hiiiç sormazlardı...

En iyi top oynayan arkadaşımız
Ayhan’dı mahallede
Herkes onun takımında olmak için can atardı
Kimse ayağından kolay kolay top alamazdı
Bu çocuk Fenerbahçe’de bile oynar derdim.

Televizyonlarda Beyaz Gölge fırtınası,
Cümle âlem mahalle aralarındaki seyyar potalarda,
Ha babam de babam basket oynuyor
Bir ben hariç yetenek sıfır
Sadece seyirci makamındayız...

Mahalle maçları o zamanki Fener-Beşiktaş derbisi kadar önemli
Ya kolasına ya da baklavasına
Onu bir kalem geç birde ti’ye alınmak var doyasıya...

Haftanın beş günü hava pırıl pırıl
Cumartesi maç yapacağız
Allah’ın işi işte her taraf yağmur çamur...

Arada bir elbiselerle Akdeniz Caddesinden
Taaa Anıtkabir’e kadar yavaş tempoda koş gel
Terli terli soğuk suları iç hasta ol...
Eşofman nerdee o zaman
Konvers giyen çocuklara gıptayla bakılıyor
Samimiysen,’’Lan arada ver de ben giyeyim’’ muhabbetleri...

Yeni yeni satranç öğrenmişiz
Kendimizi Karpov Kasparov sanıyoruz
Herkese beş hamlede bilemedin on hamlede mat
Adamlar bizden iki sene önce öğrenmiş
Sonra da cını cını dur
Yenilmedim ki yenilmedim ki terk...

Bir türlü öğrenemedik şu Yüzbaşı Tommiks’in
Rütbesi niye hiç yükselmedi...