YAKIŞMADINbir şiirlik ömür biçmiştim sana kelimelerin içini allayıp pullayarak en görünen yerine asmıştım cümlelerin ki bir şiirde ölmek gibisi yoktur okumayı dahi beceremedin ne edeyim. ne sevdanın değerini bildin ne sevenin ne de şiirin iklimsiz bir adada güneş dahi kavurmadan yağmurda ıslanmadan yaşadın yaşadım demek için. tenin tenle buluşmasıymış sende aşk duyguların o naif kokusunu burnuna dahi çekmeden baygın gecelerin kollarında uyumuşsun mütemadiyen doruklarda kar yerine ufak insanların yaktığı ateşi kucaklamışsın halbuki dağın içindedir lavlar içten içten kaynar görünenle yanmak ne acı bir sondur bilsen. kömür karası gözlerin henüz kundaktaki bir bebe masumluğuyla baktığı zamana götür beni o zaman sevmeliyim seni o zaman yaslamalıyım annesiz başını aşkımın dizlerine gözünü gerçek sevdanın koynunda açmalısın gül kokuları sarmalı etrafını ve korkusuz bir geleceğin al yazmalı bekareti. bir lokma ekmeği tuza banmak senimle olduktan sonra bal olurdu bilmedin. vesselam sen şiire hiç yakışmadın. Ayvazım DENİZ |