ASTILAR BENIÜç can içinde yokluğa pay eylendim Nefes alırken kefene büründüm Katarların yoluna kan olup sürüldüm Evlatta hasret koydular beni Yürüdü katarlar geriye gelmez Bu derdin çaresine tabibler yetmez Haykırırım duysunlar diye Nara içinde boğdum kendimi Neylersem sesim duyulmaz Askıda kaldı cesedim Kefen içinde Sırt dönmüş evlatlarım Geriye dönmez Kırkımdan sonra yüzüm gülmez Bu can bu kefende çürümez Hünker ile nekir sual sorsa Nerde Yağmurum Nerde Aleynam Nerde Onurum cevap verse Kaderimi yeniden çizse Şu fani dünyada yüzüm gülse Üç evlat sardı kefene beni Üç evlat kazdırdı mezarımı benim... |