Vakit öldürüyordu İstanbul’un
Hesaba katılmamış zamanları
Elimde üç mumlu şamdanlar,
Yıldızlarını arıyordum gecenin
İhtiyar evlerin eşiklerinde,
Kirpikleri ıslak dünler vardı
Belki bir cumartesiydi,
Gölgeleri düğümleyen
Belki de değil…
Kırmızı ojeli parmaklar,
Düşünü tırnaklıyordu ocaktaki mavi suyun
Yarı dalgın gözler kahverengiydi,
Defalarca sevilmiş Saçlar uzun

İstanbul dört kol çengiydi
İstanbul düm ve tek
Üç kez seslendim size
Sözcükler dizen ben
İkiletmediniz
Sayfalarımda eksiktim
Tuvalimde silik
Uzanıp aldım ,
Yere düşen mendilinizi
Canlandı kül kuşağımın,
Paletimde kurumuş yedi rengi
Kuş göğünü bildi
Su denizini
Sevindi ıhlamur sarısı
Sevindi mor salkımlar
Judas’ın ayağını gıdıkladı erguvanlar
Sevildiniz…


Ardımdan dökülen suları kırıyordum,
Bir boşluğun söküğünde
Günebakanıydınız taş baskısı sarmaşığımın
Gölgeli yerlerimin,
Gece tüten çiçeği
Ve ince mevzum kayıtlarıma geçen
Suyuma gidilmiş adressiz kıyılarda,
Pulunuzu taşıyordu mektupsuz balıklar
Kabul görüyordu,
Elini yaradanına açık unutmuş dualar
Dudak boyanızdım sanki
İlk düşümde soyduğum sizin
Aşk-ı derunumda kırlangıç fırtınasıydınız
Duygularımdaki en deli rüzgar

Suadiyehaziranikibinonbeş
Demir Mutlugil