Yarı bir ömür 39

Çağırdı emreden.....

Al eline şunları
Ayır....
Doğruları bir yere,
yanlışları başka bir yere istif et.

İstifini bozmadan çekildi kenara.
Yaş bilmem kaçıncı bahar.
Yaz’dan az öncesi....


Emir.....
Değildi adım demir...!

Usanmadan ayırdım yıllarca.
Doğruları bir yere,
yanlışları bir yere.
Çalıştım... Çalışmaya...
Zaman zaman da yere yere.

Durmaksızın,
ansızın..
İşte buydu benim sızım....

Yaş bilmem kaçıncı bahar.
Yine yaz’dan az öncesi....

Dur! dedi Emreden.


Niye..!


Yanlış ayrım yapıyorsun.
Neyin var senin?

Heyyyyy,
Emreden...! Bir şey eksik .
Yanası,
yakılası.
Öyle Mecnun olmadan,
Mevlânâ’sı

Aşk...! döküldü iki dudak arası.
Söyleyen ben,
dinleyen ben

Işık hızıyla geldi geçti,
Mutlak olan

Fark ettim ki...

Emreden ben,
Emre biat eden ben.
Doğru da benim, yanlışta ben
O hal istif neden...!

Masada duran Şarap,
Aşk.
Bir yudum gerek,
Yakacak

Yandım.....

Öncesi hâm.



Hiç.
(Bahardan az sonra Yaz / Haziran 15)