Sığındım Vaktin KaranlığınaEsmer renkli geçmişin Koylarında aradım mahcubiyetimi Ayrılığı gizleyen akşama sığınır gibi Sığındım vaktin karanlığına Mavinin düşüne düşmüş şimdi hayallerim Uzaklara yürür takatsiz bakışlarım Uzayan yıllara Uzanan yollarda yolcuyum Bir nefeslik durakta, Sahilinde serinlediğim mevsimsin Dualara tutulmuş umutlarım Yetim bir çocuğun yoksul bakışları gibi Fukaradır şimdi şiir varla yok arasında Yüreğimde ki masumiyet hıçkırarak ağlıyor Bana geri verebilir misin kaybolan umutlarımı Yağmurdan vurgun bir kuşun kanadı gibi yorgun hallerim Bezgin kalbim sahibini arıyor gözlerimin sağanağında Akordu bozuk bir enstrümanın ahını dinliyor Sağır olmuş duygularım Gönlümde ki gizem kadar gizlisin şiirlerimde Ve ben haykırırken seni çığlık misali Dimağımda düğüm düğüm düşümsün Yutağımda ki hıçkırıkları yazıyorum Kalemimden saklarken seni Muallak bir söylemi dışımdan okuyorum İçimden geçen sevdana mühürlü dudaklarım Bir bebeğin süt ağlayışları gibi kalbimin içinde hıçkıran lisan Ah etmedim ama sadece bir of çektim en derinden Şimdi karanlık k/arşımda öpülesi efsunlu bir hâl Nurefşan günlere meylim sol yanımda yazılı Sessiz bir çığlık büyür Yankılanır rahmetin uçsuz bucaksız âleminde Bir teselli olur aşk! Nuray AYHAN… |