Med-Cezir
Deniz gibiyim epeydir
Bir dalga,bir sükunet hali Gidip geliyor ruhumun dört duvarında Kendime çarpa çarpa Bileyleniyorum hayata ve sana Ne geldiğin ne kaldığın belli epeydir Ya da bende nerede durduğun Bilirim; Koynunda uyuduğun tenlerin hazzında evrilmekte şehvetin Dudaklarına bulaşır başka bedenlerin tadı tuzu Dilinde erimeye yüz tutan kendi karanlığın Oyalan kucaklarında terine karışır doğmamış çocukların Seni de yanılgılar hanesine eklemeli Gülüp geçmeli bir süre sonra Öteki esmer,sarışın duruşlara bakıp "Olsun be bu da böyle olsun" demeli Kendime çıkmaz sokaklardayım şimdi Elimde ipi kopmuş bir uçurtma Gökyüzü ama O yine mavi allahtan Üzülme be çocuk Yine yeniden başka bir sefere Başka bir yerde .... |
izdüşümüydü okuduğum mısralar
geceye yakışan şiire ve şairine
samimi ve nihayetsiz tebrikler