BELA-YI AŞK
Şaire özendim ben de.
Dedim, Bela-yı aşk ile kıl Ya Rab aşina beni. Hacet kapısı aralıkmış meğer Hem dem kıldı aşina beni. Öyle bir dilber ki Yaktı, kül eyledi can evimi. Bilmem, nasıl anlatayım şimdi halimi Ne örf bıraktı bende ne töre Karıştırdım, haramı helale. O, efendi oldu Bense köle Giderken, o şah-ı dilber Aklım da gider onunla beraber Kalırım sonra, Canlı bir cenaze gibi geride, Şimdi nereye uzansam Musalla taşı kesilir bedenime Nereden bileyim, Rakipmiş hem Ay’a Hem de Güneş’e Öyle bir yâr vermiş ki Rabbim Can ne ki, dostum! Candan da öte. Yzn; Ergün FADILOĞLU |