Şimdi ıssız yerlerde seni arıyorum
En tenhalığımda yine sen varsın
Beni en iyi yine sen anlarsın
Sana döndüm, bütün kapanan kapılardan
Meğer, çaresizliğime hep senmişsin derman

Unuttuğumda sen unutmadın beni
Gündüzleri tereddütsüz açtın güneşi
Bir an bile çıkmamalıydın yüreğimden
Çünkü her nefesimde ismin çıkar içimden
Ben sana bir damla gözyaşımı çok gördüm
Oysa sen bana okyanusları verdin

Her zorlukta sana isyan ettim
Mutluluğumda seni unuttum
Neyin var, diye sorma bana
Ellerim bomboş geldim sana

Nerden bileyim, hiçbir şey benim değilmiş
Olsaydı terk etmezdi sevdiklerim
Her şey döner aslına
Ben ki bu kadar suçla, bu kadar ihanetle
Nasıl döneyim sana


Bütün suçlarımı gece gibi örttün
Yok olurdum, olmasaydı merhametin
Gündüz dirilttin, gece öldürdün
Sırlarım bir bana, bir de sana aşikâr
Gönül terazisinde ağır gelmeliydi sevdan
Yok olmalıydı içimdeki beşeri sevdalar

Gözlerimi al,
Sana ağlamayacaklarsa,
Dilim, ismini söylemeyecekse
Kopaydı kökünden , kalaydım lâl
Ben, şimdi nasıl döneyim sana







Sen ev sahibi, ben misafir
Bağından yedim,
Suyundan içtim
Sürekli kırdım, sürekli döktüm
Dönüp bir teşekkürü bile sana çok gördüm
Günahlara belenmişim, her yanım pas, kir
Affeyle Ya Rabbi, affet ki temizlensin bu fakir


Köpek, ölen sahibinin başını bekler
Soylu at, düşen sürücüsüne geri döner
Hayvan bile bu kadar sadakat eder
Yeterince sadakat gösteremedim sana
Durumum, hayvandan da beter
İçimi kaplar dağ gibi bir keder
Şimdi hangi yüzle geleyim karşına

Sana doğru, hep bir adım atmamı bekledin
Sen, bir gel kulum; ben, bin geleyim dedin
Senin ihtiyacın yokmuş bana
Meğer benim ihtiyacım çokmuş sana
Ya Rabbi! Şimdi hangi yüzle çıkayım İzzet-i dergâhına



ERGÜN FADILOĞLU