Hz. HÜSEYİN ŞİİRİ

“HAZRETİ HÜSEYİN’İN ŞEHADETİ”
Onlar yetmiş kişi idiler,
Kum tepelerinin ardından çıkıp geldiler
Yetmiş nur yüzlü, alınları ak
Kuruldu onlara,
İnsanlık tarihinde görülmemişbir tuzak
Utandı kendinden
Göçmek istiyordu, kendi içine toprak
Kim çıktıysa Hüseyin’in karşısına
Lime lime olup parçalandılar
Teke tekte yetmeyecekti güçleri
Anladılar,
Binlerce kişi hemen ördü, etten bir duvar
Belli ki öldürmek için almışlardı, kat’i bir karar
Ne olurdu bir mucize olsa da
Görünseydi bir kere
Ol meydana Haydar-ı Kerrar
O vakit, çöl bile olurdu onlara dar
Yezit dahil cümlesi eylerdi hemen firar
Kaldırdı Hüseyin, bu çocuğa bir damla su
Bu çocuğa bir damla su
Ve bir ok geldi, büktü boynunu Ali Asgar
O an, ne insanlık kaldı ortada ne de ar

Bastı bağrına ciğerparesini Hüseyin
Düştü yüreğine volkandan bir pare har
Elleriyle kazdı, o meleğe
Cennet bahçelerinden bir mezar
Kaderdi bu, Hüseyin’e şehitlik var
Yezit ise gidecekti, ta cehennemin dibine kadar
Yaratılmış hangi beşer var ki dünyada
Görse bir bebeğin dudakları kupkuru
Yaradan’ın mülkünden nasıl vermez bir damla su
Vallahi o gün,“la’net” harfleriyle yazıldı tarihe
Yezidin ordusu
Zayıfın yanında tutsaklık vardı, ölüm vardı
Tereddüt etmeden değiştirdi safını
Ol komutan ki adı Hûr
Biliyordu, Hüseyin’in yanında olursa
Doğacaktı üzerlerine cennetten bir nur

Yetmiş kişi,
Salladı kılıcını Muhammet aşkına
Teslim olmalarını bekleyen
Binlerce düşman askeri
Bu cesaretten döndü şaşkına
Yer gök şahitlik etmemişti o güne kadar,
Böyle bir ezaya
Ne mertlik kalmıştı ne de erlik ortada
Kesti,
Şimr denilen o mel’un
Muhammedin gülünü
Canlar!
Bundan mütevellittir ki
Güller çabuk kurur
Ol Şah-ı Merdan
Mezarında hisseder de,
Can evinden vurulur
Tek pare halinde giremez cehenneme Yezit
Elinde Zülfikar’ı ile
Cehennemin kapısında
Aliyyül Mürteza bekler durur

Ol iki dudaktan öperdi
Hazreti Muhammet
Melekler dahi noksansız eylerdi,
Onlara hürmet
Göçüp gitti, nur paresi,
İçti şerbet-i şehadet
Sonuna kadar açtı ona kapılarını
Firdevs-i Cennet
Kaldı yalan dünyada eşi görülmemiş
Yezit denilen bir “necaset”
Hayvanda vardır, lakin onda yoktur
Zerre-i miskal kadar merhamet
Onlar dahi iyi bilirlerdi ki
Ehli Beyti’n kanını dökmek haramdır
Yaptıkları bu menfur olay
Her Müslümanın içinde
Kıyamete kadar sürecek bir gamdır
Emin olun,
Huzura hasret kalacak iki belde vardır
Birisi Irak diğeri Şam’dır.

Yazan: ERGÜN FADILOĞLU