Sararmış günlerkırılmış bir cam say beni paramparça olmuşum dağılmış kalbimi hangi deniz tuzu dağlar hangi dokunuş anlar yalnız çaresiz sahilsiz okyanuslara düşmüş beni kim sarar çırpınıyorum yaşadığım günler gözlerimin önüne geldiler gülmedim ki hiç ben dört duvar sonsuz gökyüzü caddeler,sokaklar soğuk kaldırımlar bencil insanlar bir başıma verdiğim savaşlar sırlarımla kaldığım yalnızlığım kimseye açamadığım gizli aşkım tahta bir iskemle bir masa sararmış kağıtlarda şiirlerim beni saklayan bir evim geldi geçti yıllarım ömrümü güzelleştiremedim bunu hak ettim suçlu benim… 28.05.2015/Çengelköy Mustafa KAYA |