Hoş Kal
Ne hoş insanlar gördüm
Yürürken arkamda defterim dürdüler Albenili menekşeleri Bir koşu hoşa çaldım da güldüm Nice adam sandıklarım da vardı elbet Ki zoru görünce hepten yoktular Yakaladı karanlıklar boşa ağladım Yalnızlıklar yosun bağlamış hadi hoş kal Coşa dursun dürüst mavinin beyaz köpüğü Hoşsuzları sırtladım dünden kalanla Gün düştüğünde öğlen uykusuna yarınlara Bir hoş seda sesindi bende kalan |