sensiz sabah
kara bir sabahtı.
ve, ölü bir deniz gibiydi şehir. buz gibi çökmüştün yüreğime, ve ben yine sessiz. esiyordu deli rüzgârlar şimdi, kimsesizliğimin şen şakrak sokaklarında. savruluyordum kaldırımlarda deli dolu, sonbaharda kaybolan her sevda gibi... muhammet ŞAHİN |