Menkıbe-i Yunus EmreTabduk Emre Kapısında-2 Yunus köye döndü amma Aklında bin bir muamma Nasip neydi, nefes neydi, Ya o kilit nasıl şeydi? Aklı, fikri hep ondaydı Tapduk Emre ne yöneydi Varıp Ona gitmeliydi, Halini arz etmeliydi. Karar verdi en sonunda, Gayrı durmak olmaz bunda. Çoluk çocuk ne derlerdi, Onsuz nasıl ederlerdi? Toplayıp hane halkını, Etti onlara talkını. Dedi benim gitmem gerek, Maksadıma yetmem gerek. Tapduk Emre’yedir yolum, Benim halım Ona malum. Gidip dergâhına varam, Huzurunda boyun buram. Dedi, düştü kutlu raha, Varıp ulaştı dergâha, Saydı bir bir olanları, Hep başına gelenleri. Tabduk dedi” safa geldin Bu mekânı kutlu bildin. Bizce halin malum idi, Sabret nasibin al dedi. İbrahim Sağır |