ASLI BİZDE SAKLI
Aklım münzevi bir ağaç kovuğu
Çocukluğumu yeşillendiriyor dalları Bir çok seviyorum hayatı Bir de unutuyorum köklerimin toprağı sardığını Kumru seslerine karışıyor hatıralar Çiçeklerimde özü tertemiz sevdalar Sahte bir bahar Dem çekiyor pencere pervazında Kaldırımlar sonradan görme aşkların sessizliğinde Herkes kuru kalabalık bu şehirde Bir sen güzel gülerdin kalp notalarına Bir de ben Sen gülüşünü alıp gittin ya Şimdi gözümde titreyen gözyaşında Senin tebessümlerin saklı Belki de herkes haklı Ömrümüzü vakfettik yaşama sevincine Azrail gelip onu da çaldı Yenildik bak bizlerde ölüme Aslımızı inkâr ettin hayat Haramzadesin… Kesin dallarımı Köklerimi sürükleyin gökyüzüne Bulut dediğin kaypak bir gölge Azrail’i saklıyor yüreğinde Dolaşıp duruyor şehirden şehre Dizde derman, gözde ferman yok Bizde hicaza ah çekmekten başka ne var ki Bir de seviyoruz utanmadan delicesine Sisler ardında her şeyi gören melekler Bir meleği çok mu gördünüz bize Bu yağmur benim değil Bu bulut da Sureti toprakta ASLI bizde saklı Bu hikâyenin Hadi be ölüm sende dinle Ya da öldür beni de, yak şiirlerimi gökyüzünde Ağlasın yer gök Çiçeklerim döküldü Malum şair değiliz biz Sadece harfleri terbiye ediyor acıyla burkulan dilimiz Bir melek daha öldü ….. Yasemin demir 2015 Mayıs suskuları |