biz şimdi hangi faişe gecenin gözlerine hibe ettik şafaklarımızı
oturmuş bir köşede izlemekteyiz
liman’da duran gemilere el sallayan nazlı kaldırım çiçeklerini

yitirdikmi yani
şevkate ve zevke bulaşmamış
bir azize’in dileği kadar temiz olan hayallerimizi
afaroz olan satanist ulemalarda
dilin lâl olduğu gözün yaşa boğulduğu imlalarda

dayanırmıyım ben senden sonra bir ömre adım atmaya
yaşarmıyım sanırsın
nefes alırmıyım (asla)
sensizliğin
teşebbüs’te bulunması bile yetiyor
diri diri ölüp
bir cenaze gibi dört kolluya yatmaya

bak hüzün çoktu gene sinemin üzerine
bir gâvurun yumruğu gibi sert
bir günahkâr’ın yükü kadar ağır
ve bütün azgın nehirleri zehir gibi akıtıyor üzerime
raylarla yük terenleri arasına sıkıştırıyor ruhumu
dinamitleyip patlatıyor beni vahşice

yitirdikmi yani bizi
peki ne eylerim biz olmadan ben
kaç rüyada hep kara sularda batan gemi olacam
hangi şehirin karanlığı kucaklayacak beni günahımla
hangi şiir dayanacak çektiklerimi yazmaya
yanağımda daha öptüğünün ıslaklığı öyle taze dururken
dayana/bilirmiyim senden gitmeye


senin gelmelerin bana bir ömre bedel iken
ne kadar gaddar olabilirim/ki alışa/bileyim gitmelerine

M,Kılıçel