gün doğumu sancıları
gün doğarken,
kadın göğün dibinde!... bir gölge, bir serap ve bir karabasan kokteylinden, bir yudum beni içenin; dudaklarından toprağa sızarım. gün uyurken, kadın gecenin dibinde!... bir (Sansür), bir prenses ve bir hurinin elinden, bir lokma beni yiyenin; dişlerinden suya dökülürüm. gün dururken, kadınlar duman olur! hayatın bekçiliğinden kurtulupta, boşlukta düzensiz, yönetensiz; bir başıboş püryan olurum. gün kanarken, kadınlar kanayan olur!... bir göğsün içinden, beyaz renkli akan gibi; akıpta kefen olurum. ben giderken, şehir duman olur! bir yalnızlığın koynndan, tırnaklarıyla çıkan kadının; sırtımda mührü bulunur... ve ben, yitip giden olurum. |
Keyif ve haz veren bir şiirdi, kutlarım.
Bedevi.