Seni Füsunkâr!
Şerhinden acizim; seni füsunkâr!
Malumun, körpe hislerim sakar Huzurunda kırık bir merhaba Keşke dokunsa gün bağrıma Eflatun gölgelerden kurtulsa Saatler konuşmuyor, derin sızı Çehresi donuk mektubun Yollar puslu, bitmiyor ömür Kan kalemin dudakları Bıraktığın hercai bakışlar Kana bular uykuları Hatırdan sıyrılırya gözyaşları Onlarla gömülmeli Susmak konuşmak kadardı Bazen en galiz sövgü Dokunmak bir uçurumdu Vuslata özgü Sevgin, tene düşen kar tanesi Seni füsunkâr… Umut kıl payında bekleşir Her mucize imtihan Bu son deyişleri bilirim Son nefese kadar... |