kaf dagının ardındaki kadın
Kaf dağının ardında o kadın
Saçları siyah ve çekingen Erişimsiz yolculuklardan ardıl Kendince çiçekler devşiren. Bilir özlemlerimi gece Kaybedilenler heybe heybe ıraklaşan Bir göç kervanı denginde Senden benden hızla kaçan. Biliyor ki umut sevmek var serde Iraklarda otak kurmuş yörük çadırı Çoluk çocuk bir sofrada buluşup Hikayeler dinlemek var geçmişten. Varsa bir ekmek bölüşmek var. Biliyor musun birileri hak yiyor Birileri açlık çekiyor. Böyle geçiyor zaman Çirkef bir devirdir gidiyor. Yine de gelincikler açıyor Buğday başaklarına arkadaş Kaf dağının ardındaki kadın Ağlaşıyor yalnızlığımda ruhun Bana sözcükler belletiyor Buradayım diyor. varım diyor! |
Ne güzel diyor...demiş.
Tebrikler