ÜZÜLEN SEN OLURSUN
Seven kalbini kırıp çok pişmanlık duyarken,
Tamir etmen imkansız üzülen sen olursun, Beklersin hiç durmadan o günleri sayarken, Geriye dönüş olmaz üzülen sen olursun. Paramparça bırakıp hangi yüzle dönersin, Harlayan alevlerle bir yanar bir sönersin, Dönülmeyen yollarda çok dizini döversin, Geriye dönüş olmaz üzülen sen olursun. Demlenmiş bu huyunu değiştirmezsen eğer, Ne sevgiyi bulursun nede hak eden değer, Dönüp baksan maziye neler yaşadın meğer, Geriye dönüş olmaz üzülen sen olursun. Kuruyan Ağaç gibi yaprakların dökülür, Etrafta kimse kalmaz garip boynun bükülür, Bu yükü taşıyamaz kalbin kökten sökülür, Geriye dönüş olmaz üzülen sen olursun. Nesrin Önem Demir 28. 04. 2015 |