Merhaba ömrümü ömrüne adadığım
Sanırım artık zamanı geldi
Gecikmiş bir vedaya kucak açmaya
Kızıla yakın gözler ile
Dilimizi en sessiz ezgileri dolayarak
Sancılı gecelerde düşünceler ile boğuşarak
Verilmiş bir karı mühürlemek

Biraz anı denizinde dolaşmak
Dudak kıvrımlarına takılan
O unutulmuş gülümsemen tadını çıkararak
Anlamsız hüzünlere sırt dönmek
Neden üzer ki bizi
Hala anlamış değilim

Beceremediğimizi kabullenmek
Sırtımızda tuhaf bir yük
Olmadı olamadık demek
Bizi korkutan
Bekli de asırlar sonra kabullenmek
Hayat heybemizin dibinde unuttuğumuzu

Ne olacak şimdi demek için geç kalınmış
Bir yol ayrımının tam ortasında
Dilimizde
Bir kez daha denesek mi
Demek varken
Ardımıza dahi bakmadan yürümek
Kahrolası bir gurura sarılarak

Sevmek değil
Alışmak zor derdim ya hep
Sen benim gönüllü alışkanlığımken
Ben senin hiçbir şeyin olmuşum
Biz neyiz dediğim her sohbette
Adını sen koy diyemeyen lal dilin

Ne o
Hıçkırıyor musun
Bensiz seçtiğin o yolda
Yok sakın sakın durmayın ayaklarım
Başım dur dönme sakın
Bilmez misin gözlerini bir kez görsem
Vazgeçer kollarına koşarım

Yürü duraksız yürü
Beni benden alandan uzaklara
Ömrümü çalan
Sevda bağımı çürüten
Solumu binlerce hançer ile parçalayan
Adına sevdam dediğim
O vefasızdan uzaklaş

Uzaklaşmalıyım
Yanaklarımdan süzülen yaşlara inat
Dilimden temizleyerek adını
Hayalını kapının artına asarak
Sevgini yüreğimden sökerek
Hakkın olan yalnızlığı
Sana armağan ederek uzaklaşmalıyım

Bağırma ardımdan
Seçtiğin bu yolda yürü artık
Bensizlik senin kararındı
Kaç kez gönderdin
Ve ben kaç kez döndüm
Ama bu kez değil

Sen belki çoktan unuttun ama
Bende bir insanım
Gözlerinde o nefrete kalmadı tahammülüm
Hani derler ya
Aşk her şeyin üstesinden gelir diye
Sadece ölümün üstesinden gelemezmiş
Ve
Benim sana olan aşkım
Artık kara toprakların içinde ….