Yazılan ve yazılmayan tüm heceler gecenin kanatlarına emanetGecenin kanatları üşüyen sol yanımı örttü Senin olmadığın iklimlere katan yıllara inat Bir salkım üzüm mevsiminden sarkan sevda gibi Buğulu gözlerden süzülen yalnızlığım gibi Kabuk bağlamış yalnızlığım kanadı bu gece Nasırlaşmış köy kokulu ellerinde hasat Yıldızların en saf hali dem almış aşka gebe İşte bu yüzden tüm kapıları kapadım Bu gece en ucuz roman yazdı elleri üşüyen gece Kadının ellerinden düştü tüm dilekler kuyuya Masama gömüldüm başımı avuçlarıma alıp Yazılan ve yazılmayan tüm heceler gecenin kanatlarına emanet Ve az önce yarım kalan roman söze girdi Gecenin kanatlarını sıyırdı ruhumdan Bu gece şiir yok Dost sandığım kişilerin sırtımdaki hançeri Yüreğimin güvercinlerini kesti Ellerimde bir avuç kan Ve gömülen dostlarım Mahmudiye Düzkaya |
Her ne kadar kacsanda benden
Gece ikimizi bekliyor