KAVL-I FERSUDESen Başağını sapından ayıramadığım Malama gel gitlerimin badas yeri Sen Dibek taşında alfabesi tokaçlanan Dilimin kekeme sessizliği Yağmurlarımdan selam söyle yağmurlarına Ve De ki İliklerine kadar aşka boyadı asiliğini Dikbaşlılığına diz çöktürdüğü Yâr hatrına Mürekkebi dağılmış Harfleri kaymış Hasta benizli sayfalara Çatlak ıslak ayaklarıyla düşen yokluğunun Dili yerinden oynamış En çaçaron En geveze halidir satırlarım Oku Bilirsin Bilmem ağlamayı ben Öyle salya sümük Öyle zırıl zırıl Gözlerimin kuyusuna attığımdan beridir seni İki kaşımın ortasına taşınmış Bir tabut ağırlığı İşaret parmağımın ucunu götürüp dilimin ıslaklığına Silip silip Yeniden kuşbakışı izini düşürdüğüm Koordinatsız italik yazgım Sensiz yanmayı da bilmem ben Cehennemin hârında Kabûl olur umuduyla mürâî duâsı Bozdurup Bir dilencinin fitne fücûr mendiline bıraktım Çocukluğumdan miras kalan Son sevabımı da Şimdi Dikişleri sökülen 40 yama aklımla taşlıyorum yıldızları Çıldıran beynimin çekilen sularında sektiriyorum Derimden dişlerimle kopardığım hatırını Hatıranı Hatırlattıklarını Yine de Çift tarafı bilenmiş Zülfikâr gibi Dolaşıyorsun solu(ğu)mda 0 rh pozitif bir aşk kaybı bu Ölmedim daha Anla |