BÛKRELÂ TAHZEN Yâ dil-i dıl-ı ahsen A benim şâkk-ı ruhumun şavkıyan hüznü Kar yağsın diye miydi Dağlara güvenişimiz O dağlar ki Kabristânı dişi bileğili kurtların İzin ver İnşa etsin vus’âtsız kâşanelerini süslü taşlarla EBREHELER Sûr’a değecek bir nefesi bekler Gagasındaki çakıl taşlarıyla EBÂBİLLER Ah benim notaları arabesk rotalı ruhum Hiç mi yaslamadın başını Efsûnlu bir şiirin giz kokan omuzuna Keyfe kâfi bir kafiyeyle keyfe ermedi mi hiç Şirinin’e şiirin İkrâr belleme sükûtumu Bir ben bilirim Dişlerimin arasına alıp dudaklarımı Kanata kanata Dilimi nasıl avuttuğumu Ne ikrârdır sükût Ne ki kar -ı inkâr Ağzına el bastırılmış Çığlık figân 29 harfin boğazında boğumlanan Bir âr-ı işmârdır Bir hâr-ı ıstırar Bir hâl-i bîkarar Ve An gelir Öte(de)kinin ense köküne dayadığın 13’lük namlu Şakağından öper seni Öyle koyu derin bakma gözlerime Düştü düşecek bir uçurumun az berisiyim |
Tebrik ederim sairem
Sevgiler