Havz-ı Âteşte Açan Güller
Gök kırmızıydı o gün yer kırmızıydı
Uykuya hasret gözlerde seğiren düşler kırmızıydı Kırmızıydı kıyılarını vuran hırçın suları Gelibolu’nun Ağaçlar, böcekler, kuşlar kırmızıydı… Bir havz-ı âteşti uzanıp yattığı yer Mehmetlerin Toprağa düşerken anıtlaşan kahraman duruşlar kırmızıydı… Biterken gece ağlıyordu bir beyaz yıldız hilâlin kucağında Yere düştü gölgesi Hafif bir yel esti Harelendi uyuyan gülleriyle havz-ı âteş Yükseldi dalga dalga bulutlara Gök beyaz-kırmızı oldu o an yer beyaz-kırmızı oldu Havz-ı âteşte açan güller yurdun ay-yıldızı oldu… Ahmet KÖKEN |