-Bak şu puşt’a !
Girmiş,
içinden kan damlayan
sefil bir ayakkabı kutusuna,
giderken,
gör nasıl da el sallıyor sana,
o’na,
bana!
Biz’e !!
2014 yaşamdan zorlu bir kesit’ti.
Bin bir acı’yla
çok kanatsa da içimizi,
vurulup düşenler,
ölümsüzleşenler
aydınlattı hep yolumuzu..
Suç’sa eğer:
"İnsan, çevre ve emek kıyımına,
utanmaz hırsızlığa
ve her türlü gerici arsızlığa,
onurlu ve kahramanca direnmek !" ti;
diye yazacak tarih
tek suçumuzu !!!-

Bu;
ülke gerçeği
ve kavğamız’dı dostlar.
Beynimin ve yüreğimin yarısı !
Şimdi gelelim,
diğer yarısı
"aşk’a"

Sevdam ve Kavğam
birlikte aldılar
gardını,
ilk aparküt bizden:
Hoş geldin umut !
Hoş geldin 2015....

Gel sen bana
gel
gel ve bir dudak payı bırak
şiir’e kesmiş düşlerinde.
Sonra ben, ansızın
ilk ilkyaz’da gelip
ecelsiz ve soluksuz öpeceğim seni
ertelenmiş o hasretinden
ve
aşk’a döllenmiş
gülüşlerinden !
Haydi gel,
birlikte harlayalım
"keşke" de küllenmiş közü.
"Ohh vuslat"ta harman olalım..
Zaman’a güç yetmez be gülüm,
kırışık
derin çizğilerde hep kalır izi,
yarıştıkça tüketir zaman bizi !
Gel hasretim gel,
gel hasretlim gel
bırakalım,
it ürüsün, kervan yürüsün.
Eskisin
tüm takvimlerin yaprakları
birer birer..
Yaşamın dialektiği bu
biri gelir,
biri gider..
Önünde sonunda
her çiçek solar.
Su bile paslanır, su.
Dayanamaz,
çelik bile çürür zamanla.
Demem o ki
gel vuslatım,
mevsim kış,
geceler uzun.
Bir lahza gelip
dipsiz karanlıklar içinden
düşlerime düş/sen !
Ya da;
kendi düşlerine tutunup
bana uçsan şimdi..
Tut ki;
tam da bu minval’de,
şimdi ben
deniz üstünde yürüyorum
meselâ !
Yağmur gibi severken ben seni,
gözlerimden
yine şiir akıyor kirpiklerime.
Ve düşünmek
"sevmesiz bir ruh halinde"
beni,
tutacağın
iki elimde boş
bekler dururken
böyle seni.
Aldığım her buğulu nefeste
kaşlarımdan sızarken sulu sepken,
ben
içimi yakan tenini koklamak
ve
boynuna sarılıp
bir yıl daha
seninle yaşlanmak istiyorum.
Ve aşk’ın
bana verdiği yetkiye dayanarak
2015 yılı boyunca da
yine seni,
seni seviyorum....

02/31:12:2014
Çankaya mh:/Küçük Yalı
İzmir.