yarım yamalak olunca şehir gün batımında
omzuna biner gölgelerin çoğu
akşam üstü ayrılmalarında
madam
bile bile mi seçtin gitmelerin demini
daha mı beter otursun istedin acı
bu kadar yaşanmışlıklardan sonra
öyle mi



hani
öksüze akşamdan doğduğunu biliriz de ay’ın
sanki yanıkaraya gelir sevdalar benden yana
neden ben bin eker bir biçerim ki



tutsam diyorum akşamların ucundan
sabahlara ilintilesem
ve kudretli yer döngüsüne dirensem
arş değişse konumundan
bu sökük yüreğimle bırakıp beni gitmesen



madam
herkesin evine dağıldığı gibi musalladan
bedenim sönmemiş çenem çekilmemiş
nasıl gidersin ki
seni bir ömür ciğerine çeken adamdan



bari
bergüzar bırak gözlerini
kuzeylim
say ki balçığım yeni
o şimâl rüzgârlarıyla
bir daha üfle nefesimi















kasım