ALEMLERE RAHMET EF HOŞ SAFA GELDİN


Rahmettir, adın gibi bize emanetin
Yağsın gönlümüze sicim sicim bereketin
Seni hatırlatır her bir eşya her bir cisim
Seninle huzura kanar yüreğim
Senin aşkında yanar benliğim

Çöl kumları bekledi gelişini
Diri diri gömülen kız çocukları bekledi
İnsanlığa muhtaç köleler bekledi
Mazlumlar yetimler bekledi
Senin gelişini bekledi tüm dünya
Boynu bükük ve solgun
Susuz çiçekler bekledi

Cehalet bataklığında yüzerken cihan
Risalet güneşin doğdu Hira’dan
Sen geldin
Ateşler söndü Mekke’de
Sen geldin kisraların sarayları yıkıldı İran’da
Sen geldin huzur geldi sevgi geldi
Sen geldin mevsimlere gül geldi
Ruhumuza bitmek bilmeyen
Yüce sevdaların geldi

Sen geldin
Kumlara gömülen kızlara can geldi
Sen geldin kölelere hürriyet geldi
Sen geldin anaların ayağına cennet geldi
Ve Sen geldin
İnsanlara insanlık geldi

Sen geldin ruhlara hayattan hayat verdin
Hoş geldin ey evreni aydınlatan
Hoş geldin ey kainatı nurlandıran
Hoş geldin Güllerin Efendisi
Hoş geldin Gönüllerin İncisi
Varlığına sonsuz şükürlerdeyiz
Bitmek bilmeyen hamd-ü senalardayız

















Hoş geldin ey gönlümüzün Sultanı
Hoş safalarınla geldin Ey Nebi

Kumlar sayısınca düştü gönlümüze ferahlığın
Dünyamızı aydınlattı eşsiz varlığın
İlim Çin’de bile olsa öğrenmeyi emrettin
Sabretmeyi de kardeşliği de öğrettin

İşkenceler sardı dört bir yanını
Huzurunu bozunca müşrikler
Terk ettin doğduğun toprakları
Kapkara gecelere boğuldu
Öksüz kaldı Mekke’liler ardından
Kavrulan çöller ıslandı gözyaşlarından
Yollarını gözlediler Medine’liler günlerce
Her gün ve her gece
Doğmanı beklediler yüreklerine
Dolunay gibi Veda Tepelerine


Sen Habibullahsın
Sen Rahmandan bizlere elçisin
En çok sevilensin Sen
En çok özlenensin
Sen eşsiz incimizsin
Sen en sevdiğimizsin
Tükenmeyen sevdalarımızdasın
Gönlümüzün sultanı
Başımızın tacısın
Hoş geldin yüreklerimize safalar getirdin
Hoş geldin SULTANIM
Hoş geldin canım EFENDİM
Evrenimize hoş geldin
Yüreklerimize hoş geldin..


Faruk ANBARCIOĞLU



ENDİMİZ’İN (ASV) KUTLU DOĞUMU’NA..

HOŞ SAFA GELDİN


Rahmettir, adın gibi bize emanetin
Yağsın gönlümüze sicim sicim bereketin
Seni hatırlatır her bir eşya her bir cisim
Seninle huzura kanar yüreğim
Senin aşkında yanar benliğim

Çöl kumları bekledi gelişini
Diri diri gömülen kız çocukları bekledi
İnsanlığa muhtaç köleler bekledi
Mazlumlar yetimler bekledi
Senin gelişini bekledi tüm dünya
Boynu bükük ve solgun
Susuz çiçekler bekledi

Cehalet bataklığında yüzerken cihan
Risalet güneşin doğdu Hira’dan
Sen geldin
Ateşler söndü Mekke’de
Sen geldin kisraların sarayları yıkıldı İran’da
Sen geldin huzur geldi sevgi geldi
Sen geldin mevsimlere gül geldi
Ruhumuza bitmek bilmeyen
Yüce sevdaların geldi

Sen geldin
Kumlara gömülen kızlara can geldi
Sen geldin kölelere hürriyet geldi
Sen geldin anaların ayağına cennet geldi
Ve Sen geldin
İnsanlara insanlık geldi

Sen geldin ruhlara hayattan hayat verdin
Hoş geldin ey evreni aydınlatan
Hoş geldin ey kainatı nurlandıran
Hoş geldin Güllerin Efendisi
Hoş geldin Gönüllerin İncisi
Varlığına sonsuz şükürlerdeyiz
Bitmek bilmeyen hamd-ü senalardayız

Hoş geldin ey gönlümüzün Sultanı
Hoş safalarınla geldin Ey Nebi

Kumlar sayısınca düştü gönlümüze ferahlığın
Dünyamızı aydınlattı eşsiz varlığın
İlim Çin’de bile olsa öğrenmeyi emrettin
Sabretmeyi de kardeşliği de öğrettin

İşkenceler sardı dört bir yanını
Huzurunu bozunca müşrikler
Terk ettin doğduğun toprakları
Kapkara gecelere boğuldu
Öksüz kaldı Mekke’liler ardından
Kavrulan çöller ıslandı gözyaşlarından
Yollarını gözlediler Medine’liler günlerce
Her gün ve her gece
Doğmanı beklediler yüreklerine
Dolunay gibi Veda Tepelerine


Sen Habibullahsın
Sen Rahmandan bizlere elçisin
En çok sevilensin Sen
En çok özlenensin
Sen eşsiz incimizsin
Sen en sevdiğimizsin
Tükenmeyen sevdalarımızdasın
Gönlümüzün sultanı
Başımızın tacısın
Hoş geldin yüreklerimize safalar getirdin
Hoş geldin SULTANIM
Hoş geldin canım EFENDİM
Evrenimize hoş geldin
Yüreklerimize hoş geldin..


Faruk ANBARCIOĞLU