Sen Gittinya
Sen gittinya,
Kalemim üşüdü; Adını yazdığım satırlarda. Harf harf titredik mısralarda. Buz tuttu adım, Adının yanıbaşında... Sen gittinya, Mısralar üşüdü; Sana yazdığım mektuplarda. Anlamadın beni! Anlatamadım da, anlamayacaksın da; Yanmadıkça satırlarımda... Sen gittinya, Gönlüm üşüdü; Uğruna yaşatamadığım canımda, Yaşayamadığım, tutunamadığım canında... Şimdi ise; çıplak kaldı tenim, Sanki kış ortasında, bir sabah ayazında... Soğuktan yandı gülüşüm! Yandı yandı söndü gülüşüm. Sen güldüğüm zannedersin, Ben üşürüm... Gürkan Bektaş - Erzurum / 2014 |