Sen Gelsen
Ne zaman aklıma sen gelsen,
Çözülür adını yasakladığım dilim, Bütün tövbelerini geri alır yüreğim, Gelmişine geçmişine söver giderim. Ne zaman aklıma sen gelsen, Hep aynı sokakları hayâl ederim, Aynı evin penceresinde kalır gözlerim, Bırakırım yüreğimi oralara çeker giderim. Ne zaman aklıma sen gelsen, Bozulur bozmaya kıyamadığım abdestim, Taşıyamaz ihanetini duaya kaldırdığım ellerim, Bedduamı etmeden seccademi toplar giderim. Ne zaman aklıma sen gelsen, Zihnimde cehenneme düşer yüreğim, Vallaha yanmış ciğerim, gün be gün eririm, Sen bilmezsin belki ama; inan, külden beterim. Gürkan Bektaş - Ankara / 2013 |