Kadim ÇığlıkLacivert olunca başucunda sema Parlamaya görsün bin nevi kandil Tüle sarılan rüzgârın kalbi âmâ Saçlarına gömülmek varken ilahi İşte kamer, beyabanda seyyah Deveran içinde deryada âlem Dalgalar, özlemin kadim çığlığı; Mehtapla suya vuran suretine Kurşuni damlalar düşüyor göğsüne Eriyip bitmek üzere mahpus hilal Lahitlerden asiler çıkışıyor ölüme Ruhi perdedarın yüzünde melal Tanyerinde raks eden denizkızlarına Karasevdanın nağmeleri zehir Bir ölüm ki, bir ölüm gülümsüyor İşte mehtap, işte hayali cennetin! |