Arkadaş
mecalin tükenir,umudun kalmaz burda
gardiyan ağa olmuş,mahkumlar maraba yırtınsan,feryâdın duyulmazki dışarda sağır duvarlardan ses geçmiyor arkadaş beden sıkıştımı dört duvar arasına ak şafaklar,dönüyor katran karasına her daim kan damlar ciğer yarasına hükümlüye güneş doğarmıki arkadaş duvarı rütübet sarmış,yataklar nemli zaman tespih çekip,volta ile geçermi fani ömür gün yüzü görmeye yeterimi dış dünyaya kapı açılmıyor arkadaş kalın duvarların kor olur penceresi hep örtülü durur o demir kafesi kulak sağırır kilitli sürgünün sesi müebbete,kilit açılırmı arkadaş Mehmet Kılıçel |