SÖĞÜT DALINDA BİTTİ DÜŞLERgüvenmek zor insanlara günümüzde eser kalmadı ölümsüz dediğimiz sevgimizde başımı omuzuna yaslamak değil sırtımı sırtına dayamıştım ömrümce bilemedim yaslanınca ağacın çürüyeceğini güvenildiğinde insanın öleceğini ve yine kendinle yalnızlığını anlarsın oysa ne hayallerim vardı seninle bir söğüt gölgesinde yaptığım salıncakta ayağını yerden kesmek vardı olmadı kırıldı söğütün dalları sen içimi ürperten yaşadığımı hissettiren sevgili gitsen de kokun kaldı yadigar her nefes alışımda içime çektiğim beni sarhoş eden sadece baktım arkandan diyemedim gitme kal elimde kaldı beyaz mendil sallayamadım gözyaşlarımla uğurladım seni su da dökemedim arkandan kırıldı testim yasından döner misin bilinmez gittiğin yerden bulur musun beni bıraktığın gibi gözlerinde eriyen boncuk boncuk bakan mavi düşlerde vakit çok geç artık kalmadı ortak değerler meğer bitmeye mahkummuş en büyük sevgiler ... Refik 13 . 04 . 2015 İstanbul |
güzeldi gönül sesiniz saygılarımlasınız