özge yanışunutma ışığı yuttuğunda zaman ve indiğinde bedenine ferman yanında olacağım hep öpeceğim gözlerini ne çare giderken anlayacaksın beni soracaksın rengi neydi sarmaşıkların diye siyah çizgilerden baharlar yaşayacaksın binerek yavaş giden taylara bir yol ki ne konup ne konaklayacaksın ellerimi ellerimi tut sadece bir sevda nar döktü üstüne revanın ayaz, revanın karakış çok çektin riyakâr sevgilerden menzilinde üşüme kasım |