Sessiz Sahilde Gezintiler (Kıyamet Sonrası Sessizlik )
Kıyamet Sonrası Sessizlik
Sabahın İlk yorgun ışıkları Sessiz balıkçının Yalnızlığını paylaşıyordu. Yanar dağlar sönmüş Fırtınalar dinmiş Her zaman Mutlulukla dolaştığı sahilde Kimsecikler yoktu. Garip bir sessizlik içinde Dalgaları dinliyordu. Oysa Kıyamet öncesi Her gün gün batımında Bu sessiz sahile gelir Dalgaların kum tanecikleriyle sevişirken Nasıl bir coşkuyla köpürdüğünü seyrederdi Dolunayda Denizkızlarının Yakamozlarla dans ederken Söyledikleri şarkıları dinlerdi Gündüzleri Kızgın kumlara Sere serpe uzanıp Güneşle kucaklaşan insanlara Ay ışığında tuttuğu balıkları satmaya çalışırdı Oysa şimdi Ne o güneşle kucaklaşan insanlar Ne de Denizkızları vardı Sessiz balıkçı Bir köşeye çekilmiş Kendini dinlerken İçindeki fırtınalar dinmiş Kimsesizliğinin hüznünü yaşıyordu. Yüreğinde Bir yanda korku ve hüzün Diğer yanda da Yaşamın kendisine sunacağı Yeni umutlar beklentisi Gözlerindeyse Kıyamet sonrasının sakinliği vardı. Hüzünle Beklenti arasındaki çizgiyi Çok iyi biliyordu artık Delicesine Oradan oraya koştururken Oltasını her atışında Belki diyordu Belki birileri takılır Çeker alırım Ve bu sessiz sahilde Yalnızlığımı paylaşırım. Çetin GÜNDAY 25.06.2012 Saat 17.57 |
Yorum iki defa oldu netin azizliği ondan süsledim bu yorumu böyle =)
ŞİİRİN SİHİRİ tarafından 5/8/2015 1:45:27 PM zamanında düzenlenmiştir.