AŞK SENİN NEYİNE...
Satır aralarında o heyula varlıklar
Gizemi, rengi ve tınısı Devinirken zaman ve odağında Nice kırılganlık ve yarım Hikâyeler darmadağın Aklın hükmünde seyri ayrı hoş Biraz mayhoş belki de damağımda kalan. O tat dünden miras olsa da Uzanmış tam da burnumun dibinde Hadi tut elimi, dercesine. Raks ederken sükûta ermiş alabildiğine Sessizliğe namzet nice cümle Yarısı edilgen bir anlamla Sona gelmenin telaşıyla Rağbet etmek olsa da mahiyeti Ararken koyacağı son noktayı. Zafiyeti beşerin gizli saklı mizacında Rehaveti, utancı Kim bilir kaçıncı vazgeçiş Ne de olsa ömrün mihenk taşı. Sureti yoksun sevgiden, Deme asla yine de Hiç sakınır mı insan sevmekten Her ne kadar yaftalansa da aşk Çoğunun gözünde; Bir kusur belki de sevgilinin nezdinde Var olmamış o ahenk Dönerken gidişat Ve girmişken menzile. Sıkılgan ne çok duygu Korkarken zaman zaman Kokarken buram buram Eşliğinde nice çiçek Dile gelmiş çoktan Aşk, senin neyine… |
Aşk kişinin isteğiyle olmaz ki...
Kişi aşkı değil aşk kişiyi esir alır...
Güzel şiir için kutluyorum...