Sonbahar Yalnızlığı
Bakışlarımı ne vakit s/ektirsem gün yüzünde
Uçurtmam kopuyor k/uyruğundan Ve rüzgâr gökyüzü hâkimini tehditkârda Çocuk hüzünlü s/açlarım tarumar ağlamaklı Bir s/arı yolculuk sonbahar gidişinle Vedalarını depreştirir Lotus çiçeğimde Y/üzer hüzün yağmurlarında bedenim Kapılmış peşi sıra bir maralın coşkusuna D/üşüyor sarı benizli ten yorgunluktan Bir sarımlık sigarada içmek ayrılığı Takılmak terkisine soğuk yalnızlığın Sabun köpüğüyle kaybolmak gibi Bir yalnızlık d/üşür çürümüş tahta raflardan Tanıksız ölüm gibi sonbahar da K/anın sarı yaprağa bulanmış düetince Öp usulen içinde ölen yalnızlığını |